Stan przedcukrzycowy

Czemu należy martwić się stanem przedcukrzycowym?

Stan przedcukrzycowy występuje, gdy komórki organizmu mają problemy z wykorzystaniem glukozy zawartej we krwi do celów energetycznych. W rezultacie we krwi pozostaje zbyt dużo glukozy. Może to mieć wpływ na pracę serca i naczyń krwionośnych. Bez zmiany diety i stylu życia problem może się nasilić.

Od momentu zachorowania na cukrzycę typu 2 choroba ma charakter trwały (przewlekły). Trzeba ją leczyć do końca życia. Cukrzyca może zaszkodzić ciału i zdrowiu poprzez uszkodzenie narządów, takich jak oczy i nerki. Zwiększa ryzyko choroby serca. Może też uszkadzać nerwy i naczynia krwionośne.

U kogo może wystąpić stan przedcukrzycowy?

Dokładna przyczyna stanu przedcukrzycowego nie jest znana, jednak pewne czynniki ryzyka zwiększają prawdopodobieństwo jego wystąpienia. Są to:

• Cukrzyca typu 2 w wywiadzie rodzinnym

• Nadwaga

• Wiek powyżej 35 lat

• Wysokie ciśnienie krwi lub wysoki poziom cholesterolu 

• Przebycie cukrzycy ciążowej

• Przyjmowanie pewnych leków

• Brak aktywności fizycznej

• Pochodzenie afroamerykańskie

• Pochodzenie azjatyckie

• Pochodzenie latynoskie

• Pochodzenie od rdzennych mieszkańców Alaski

• Pochodzenie od rdzennych mieszkańców Ameryki

• Pochodzenie od mieszkańców Wysp Pacyfiku

Diagnozowanie stanu przedcukrzycowego

Stan przedcukrzycowy może nie powodować żadnych objawów. Możesz też mieć niektóre objawy cukrzycy (patrz poniżej). Diagnoza opiera się na badaniu krwi. Może zostać wykonane jedno lub więcej z tych badań krwi: 

• Badanie glukozy na czczo. Krew jest pobierana i badana po co najmniej 8 godzinach niespożywania posiłków (na czczo). Prawidłowy wynik badania to 99 miligramów na decylitr (mg/dl) lub mniej. W przypadku stanu przedcukrzycowego wynik wynosi 100 do 125 mg/dl. W przypadku cukrzycy wynik wynosi 126 mg/dl lub więcej.

• Badanie tolerancji glukozy. Poziom cukru we krwi jest mierzony przed i 2 godziny po wypiciu bardzo słodzonego płynu. Prawidłowy wynik badania to 139 mg/dl lub mniej. W przypadku stanu przedcukrzycowego wynik wynosi 140 do 199 mg/dl. W przypadku cukrzycy wynik wynosi 200 mg/dl lub więcej. Jeśli to badanie jest stosowane do badań przesiewowych, upewnij się, że spożywasz co najmniej 5,25 uncji (150 gramów) węglowodanów dziennie przez 3 dni przed jego wykonaniem.

• Hemoglobina A1C (HbA1C). Poziom HbA1C jest prawidłowy, jeśli wynosi poniżej 5,7%. W przypadku stanu przedcukrzycowego wynik wynosi 5,7% do 6,4%. W przypadku cukrzycy wynik wynosi 6,5% lub więcej. 

Leczenie stanu przedcukrzycowego

Najlepszym sposobem leczenia stanu przedcukrzycowego jest utrata co najmniej 5% do 7% obecnej masy ciała oraz aktywność fizyczna przez co najmniej 30 minut w większość dni tygodnia. Podczas długiego siedzenia należy co 30 minut wstawać na krótkie sesje lekkiej aktywności. Zmiany te pomagają komórkom organizmu lepiej wykorzystywać cukier we krwi.

Nawet niewielka utrata wagi może pomóc. Wspólnie z lekarzem opracuj plan zdrowego odżywiania i większej aktywności fizycznej. Pamiętaj, że małe zmiany się sumują. Inne zmiany w stylu życia mogą zmniejszyć prawdopodobieństwo zachorowania na cukrzycę. Pomóc może przyjmowanie leków, takich jak metformina. Lekarz może z Tobą o nich porozmawiać.

Rzucenie palenia obniży ryzyko zachorowania na cukrzycę. Nie używaj e-papierosów ani waporyzatorów. Ogranicz również spożycie alkoholu.

Poproś lekarza o skierowanie na program interwencji w zakresie stylu życia. Ten program pomoże w osiągnięciu i utrzymaniu 7% utraty wagi oraz w zwiększeniu aktywności fizycznej.

Dalsze postępowanie

W przypadku braku leczenia stan przedcukrzycowy może przekształcić się w cukrzycę. To poważna choroba. Podejmij działanie, aby temu zapobiec. Postępuj zgodnie z planem leczenia. Za około 12 miesięcy może zostać wykonane ponowne badanie poziomu glukozy we krwi.

Objawy cukrzycy

Porozmawiaj z lekarzem w razie wystąpienia któregokolwiek z następujących objawów:

• Ciągłe uczucie zmęczenia

• Częste uczucie pragnienia lub głodu

• Częste oddawanie moczu

• Utrata wagi bez przyczyny

• Odczuwanie drętwienia lub mrowienia w palcach rąk lub nóg

• Skaleczenia lub siniaki, które nie chcą się goić

• Niewyraźne widzenie